دانشي مردي از خطه ي واجارگاه 

اصغر امير زاده (ا. ا. امير) شاعر چيره دست شرق گيلان ـ واجارگاه ، نيازي به معرفي نيست . از اين شاعر مردمي ،‌آثار بيشماري تاكنون انتشار يافته است كه از برجسته ترين آن ، منظومه «عاروس دامات سنگ سيابُبُن (عروس داماد سنگ سياه شدند)» مي باشد كه در سال 1375 با مقدمه ي دانشمند فرزانه استاد فريدون نوزاد انتشار يافت كه بر دل و ذهن مردم گيلان نشست.

منظومه ديگر آن «آزا دارَ نَقَلْ» ، حكايت از زبان درخت آزاد شهري كه در واقع بيوگرافي واجارگاه نيز در آن نقش بسته است و فضاي سال هاي دور و دراز 150ساله ي شرق گيلان را بازبان شعري روايت نموده است و ديگر آثاري كه هر يك به نوبه ي خود در جايگاه وسيعي قرار دارد . ناگفته نماند از اين شاعر نامدار شرق گيلان مجموعه يي نيز به نام «زيزَه» در حال تدوين و آماده ي چاپ است . و مانيز در حال حاضر يك شعر از آثار گرانسنگ ايشان تحت نام «دل ناجَه» تقديم بازديد كنندگان فهيم مان مي نماييم:

«دل ناجَه»

اَخْ ،‌

مي دلْ خَه،

يَتَه روزْ ،

يَتَه روزْ ، هي جورْ روزَنْ،

پيش بهار ،‌ وَشْنا بهار،

كِ روزَنْ درازْ هيسَن،

ـ يِه نفرْسَرْبَرَسَه ـ

يِه نفرْ كِ عاشوقَ،

عاشوقَ تي خطْ خالْ

عاشوقَ تي چوشم و چالْ

خوبْ تي دومْبالْ بُموجَه

تاقَ سَرْ تَره بي يَه جَه

ـ تَرْ هَليسَ ـ واليسَه ـ

تَرْ دودَسّي وِگيرَه

تَرَه خو جُانَ في گيرهَ

دامُانَ را بِگيرَه

چَيَرُان پوشتَ سَايْنَه هَگيرَه

ـ بِنيشَ تَرْ بو خُوْنَه ـ

بِنيشَ تَرْ بو خُوْنَه

اَدَمُانَ دوخُونَه

تا هَمَه كَسْ بو دُوْنَه

***

اَخْ،

ـ خودا خورَ دُوْنَه ـ

موخَه نَمْ كِ او نفرْ،

تو بِبي سَرْبَرَسي

تو بِبي سَرْبَرَسي

ترجمه :

آخ ،

[خدا مي داند] چقدر دلم مي خواهد،

يك روز،

يك روز، از همين روزها،

اوايل فصل بهار ـ

كه روزهايش بلند است

ـ يك نفر از گرد راه برسد ـ

يك نفر كه عاشق است

عاشق خط و خال تو

عاشق چشم و ابروي تو

[بيايد] و با دقت و عاشقانه به دنبال تو بگردد،

و تو را بر سر تاقچه ي اتاق پيدا كند

ـ و بوسه بارانت كند ـ

آنگاه با دو دستش تو را از روي تاقچه بر دارد

و به جان و دلش بفشارد

و راه خلوت جنگل را در پيش بگيرد

و در سايه هاي پشت پرچين ها آرام بگيرد

ـ و آنگاه بنشيند و با خيال راحت و بخوبي به مطالعه تو مشغول شودـ

و آنگاه بنشيند و با خيال راحت و بخوبي به مطالعه تو مشغول شود،

و سپس همه ي آدم ها را خبر كند

تا همگي از اين موضوع با خبر شوند

آخ،

ـ خدا خودش مي داند ـ

كه من چقدر دلم مي خواهد كه آن يك نفر ،

تو باشي كه از گرد راه برسي

 تو باشي كه از گرد راه برسي